मोकाशींच्या कथांसोबत वाढत जाताना… (१) (दि.बा. मोकाशी स्मृतिदिन विशेष)
चावून चोथा झालेल्या विशेषणांनी नटलेल्या नवकथेच्या फौजेतल्या इतर कथाकारांहून म्हणूनच मोकाशींची कथा भिन्न ठरली. शिळी झाली नाही.
मोकाशींच्या कथांसोबत वाढत जाताना… (२) (दि.बा. मोकाशी स्मृतिदिन विशेष)
हे पुस्तक आहे इयन फ्लेमिंगच्या जेम्स बॉण्ड कादंबरी मालिकेतील ‘डॉ.नो.’ या पुस्तकाचा मोकाशींनी केलेला अनुवाद.
मोकाशींच्या कथांसोबत वाढत जाताना… (३) (दि.बा. मोकाशी स्मृतिदिन विशेष)
साधी भाषा हीच खरी, या निर्णयाला मी आलो. साध्या भाषेतून वाटेल तो आशय मांडता येईल, याचा मला आत्मविश्वास होता.
मोकाशींच्या कथांसोबत वाढत जाताना… (४) (दि.बा. मोकाशी स्मृतिदिन विशेष)
दि.बा. मोकाशी यांच्या एका कथेवर पन्नास-साठ वर्षांनंतरही चित्रपट निघू शकतो, हे दिठी चित्रपटाच्या निमित्ताने पाहायला मिळाले.
रेडियोचे दुकान असलेले आजोबा! (दि.बा. मोकाशी स्मृतिदिन विशेष)
मला साहित्यिक दिबा माहीतच नव्हते; माझ्यासाठी दिबा म्हणजे रेडियोचे दुकान असलेले आजोबा!
निर्मळ मनाच्या संजयचं अकाली जाणं…
त्याच्या ‘झाकल्या मूठी’त बरंच काही होतं. पण नंतर असं वाटत राहिलं की, तो ‘रेस’मध्ये पूर्णपणे उतरलाच नाही.
आत्मविश्वास प्रदान करणारी दशकपूर्ती
पहिलं पुस्तक ‘जगावेगळी माणसं’ हे अनुभवपर लेखनाचं आणि बाळ सामंत, रमेश मंत्री लिखित-संपादित पुस्तक प्रसिद्ध करून ‘रोहन प्रकाशन’ पदार्पणातच लक्षवेधी ठरेल अशी आम्ही काळजी घेतली होती…
‘सूळकाटा’ या आत्मकथनातला निवडक भाग
मी प्लॅस्टिकच्या पिशवीत पॅक केलेली साडी बाहेर काढली. आणि दहा हजाराचं शंभर रुपयाच्या नोटांचं पाकीट काढलं…
‘होरपळ’ या आत्मकथनातला निवडक अंश
मातंग वस्तीतही बरेच गिरणी कामगार राहत होते. आम्ही राहत होतो त्या घराशेजारी तशा अनेक झोपड्याच होत्या. आमचं घर मातीपत्र्याचंच होतं.